Volkeren uit de Oudheid waren voortdurend in oorlogen betrokken en aangewezen op de jacht. Ze waren dus bijna als het ware op natuurlijke wijze verplicht om zich in een bepaalde gevechtstechniek te specialiseren. De meeste mensen associëren gevechtssport nog altijd met Azië, terwijl in de hele wereld martial arts beoefend werden. Wel is het zo dat de martial arts een hoogtepunt kenden in de 6e eeuw voor Christus toen er een culturele uitwisseling tussen India en China plaatsvond. In deze periode werden Indische technieken aan China overgedragen en omgekeerd.
Het oudste kunstwerk waarop een vorm van martial arts te zien is, vinden we terug in het Oude Egypte van 3.400 voor Christus. In het Verre Oosten werd het eerste kunstwerk over martial arts teruggevonden in Vietnam. Op deze tekeningen en schetsen worden krijgstechnieken met pijl, boog en speren beschreven.
De Chinese martial arts dateren van tijdens de Xia Dynastie, meer dan 4.000 jaar geleden onder he
t bewind van de Gele Keizer Huangdi. Deze generaal introduceerde de eerste gevechtssystemen en –technieken in China. Hij schreef verschillende werken over filosofie, geneeskundige planten en martial arts. Eén van zijn tegenstanders, Chi You, wordt dan weer beschouwd als de grondlegger van het Chinees worstelen.
In Europa gaan de eerste sporen van martial arts terug naar de Oude Grieken. Boksen en worstelen maakten deel uit van de antieke Olympische Spelen. Later zouden de Romeinen de gladiatorenspelen als vorm van vermaak introduceren.
In de Europese middelleeuwen kenden vooral de gevechtssporten met wapens een steile opgang. Uit deze periode zijn nog vele handleidingen over gevechtstechnieken met zwaard en schild bewaard gebleven. Vanaf de 12e eeuw kwamen ook de tot de verbeelding sprekende Japanse Samoerai opzetten.
Naarmate de mens meer bedreven werd in het ontwikkelen van wapens verloren martial arts hun belang in oorlogen. Vanaf de 19e eeuw zouden martial arts zich meer en meer gaan ontwikkelen tot zelfstandige sporten.
